Spiegelen…een term die vaak gebruikt wordt om te beschrijven wat er in de relatie tussen mens en dier gebeurt.
Het dier ‘spiegelt’ dan met zijn gedrag bijvoorbeeld stress of onrust bij de mens, door zelf ook onrustig te worden of juist ineengedoken in een hoekje te gaan zitten.
En daardoor kun je als mens bewust worden van iets dat bij jou van binnen speelt, maar waar je eigenlijk overheen leefde.
Eerlijk gezegd vind ik ‘spiegelen’ een wat misleidende term omdat het dier meer is dan een neutrale spiegel.
Het dier wordt immers geraakt, voelt wat er in de mens gaande is en reageert daar op, laat iets zien in gedrag, energie of gezondheid.
Dus het doet ook echt iets met het dier.
Hij of zij staat daar niet neutraal ‘spiegel te wezen’.
Daarom is het fijn als er andere woorden zijn die beschrijven wat er gebeurt in de interactie tussen jou en je dier.
Je komt dan uit bij termen als reageren, meebewegen of resoneren.
En die beschrijven allemaal net weer een ander aspect van de dynamiek tussen dier en mens op het niveau van energie, emotie, gevoel en gedrag.
Want mens en dier vormen samen een veld.
Daarin is een mix van onbewuste behoeften, gevoelens, verwachtingen, onverwerkte emoties werkzaam, waar ieder vanuit de eigen pijnpunten en kwaliteiten op reageert, meebeweegt of resoneert.
Kijken en voelen wat er gebeurt in jezelf en bij je dier geeft inzicht en ruimte voor verandering.
Laat die keuze, er een vanuit liefde zijn.
De liefde voelen die er altijd is.
Dat geeft al veel rust, acceptatie en heling.
Het lost de verkramping van ‘er moet iets veranderen’ op.
Het begint dus Altijd
Bij het voelen van de liefde die IS.
Hester Tielrooy – Aardecoach